coś odbywa

См. также в других словарях:

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• kulisa — ż IV, CMs. kulisasie; lm D. kulis 1. zwykle w lm «dekoracje w formie ścianek lub kotar zamykających po obu stronach scenę i tworzących jednocześnie przejścia dla aktorów; w szerszym znaczeniu: część teatru za sceną» Zmieniać kulisy. Publiczności… …   Słownik języka polskiego

• tempo — n III, Ms. tempopie; lm D. temp 1. «szybkość, z jaką się wykonuje jakąś czynność, z jaką się coś odbywa» Powolne, szybkie, ostre, zawrotne, rekordowe, błyskawiczne tempo. Tempo pracy, produkcji. Tempo rozwoju gospodarczego. Narzucić tempo.… …   Słownik języka polskiego

• tor — 1. Coś idzie, biegnie, toczy się itp. swoim, wytkniętym, starym torem, innym, nowym torem «coś odbywa się tak jak dotychczas, tak jak zaplanowano lub w sposób odmienny od dotychczasowego»: Gdyby Sobieski nie był ruszył pod Wiedeń, wszystko… …   Słownik frazeologiczny

• tor — I m IV, D. u, Ms. torze; lm M. y 1. «trasa, droga, po których porusza się jakieś ciało; droga, którą zakreśla w przestrzeni poruszający się obiekt, np. pocisk, pojazd kosmiczny; trajektoria» Tory planet. Tor światła. Tory elektronów wewnątrz… …   Słownik języka polskiego

• unieść — dk XI, uniosę, uniesiesz, unieś, uniósł, uniosła, unieśli, uniesiony unosić ndk VIa, unoszę, unieśćsisz, unoś, unieśćsił, unoszony 1. «dźwignąć coś w górę, podciągnąć ku górze, umieścić coś wyżej niż poprzednio; podnieść, wznieść» Unieść głowę.… …   Słownik języka polskiego

• idzie [i in.] swoim trybem [torem, swoją koleją] — {{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}idzie [i in.] swoim trybem [torem, swoją koleją] {{/stl 13}}{{stl 7}} coś dzieje się w jakimś (ustalonym) porządku; coś odbywa się tak, jak powinno, zwykłym biegiem rzeczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszystko na barce szło… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• arena — ż IV, CMs. arenanie; lm D. arenaen 1. «koliste, centralne miejsce w cyrku, odgrodzone niską barierą od amfiteatralnej widowni, na którym odbywają się pokazy sztuki cyrkowej; także: obszerny, kolisty plac w odkrytym amfiteatrze, ogrodzony dwoma… …   Słownik języka polskiego

• protektorat — m IV, D. u, Ms. protektoratacie 1. blm «opieka osoby wpływowej nad kimś, nad czymś; dozór honorowy osobistości lub instytucji nad jakimś przedsięwzięciem» Protektorat nad pracą jakiegoś komitetu, stowarzyszenia, nad wystawą, nad zjazdem. Objąć,… …   Słownik języka polskiego

• świadek — m III, DB. świadekdka, N. świadekdkiem; lm M. świadekdkowie, DB. świadekdków 1. «osoba powołana przez sąd w celu złożenia zeznań dotyczących okoliczności rozpatrywanej sprawy; osoba obecna przy dokonującym się akcie prawnym; sekundant w… …   Słownik języka polskiego

• uświęcić — dk VIa, uświęcićcę, uświęcićcisz, uświęć, uświęcićcił, uświęcićcony uświęcać ndk I, uświęcićam, uświęcićasz, uświęcićają, uświęcićaj, uświęcićał, uświęcićany 1. «nadać czemuś cechy świętości; uwznioślić, uszlachetnić» Miejsce uświęcone krwią… …   Słownik języka polskiego